O tym, jak pomóc uczniowi pierwszej klasy mierzącemu się z trudnościami w funkcjonowaniu w szkole nie może decydować jednie pedagog szkolny lub wychowawca. Aby zapewnić uczniowi odpowiednią pomoc konieczna jest współpraca wielu osób oraz odpowiednie ustalenia poczynione przez dyrektora szkoły. Jakie kroki należy podjąć?

Rozpoznanie potrzeb ucznia, przyczyn trudności w funkcjonowaniu w szkole, podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału ucznia w celu poprawy jego funkcjonowania należy do zadań każdego nauczyciela i specjalisty prowadzących z nim zajęcia. Jedną z potrzeb stanowiących podstawę do objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną są zaburzenia zachowania i emocji, które należy rozpoznać i zaspokajać, już po zaobserwowaniu pierwszych symptomów trudności dziecka. Trudności te moją objawiać się w różny sposób – agresją, wycofaniem, brakiem koncentracji czy brakiem postępów w nauce.

O konieczności objęcia ucznia pomocą musi wiedzieć wychowawca

Nauczyciel obserwujący uczniów podczas zajęć realizowanych zgodnie z programem nauczania może dostrzec zarówno przejawy osiągnięć i zainteresowań jak i trudności dziecka w różnych sferach jego rozwoju, w tym w rozwoju społecznym. W przypadku stwierdzenia, że uczeń ze względu na rozpoznane potrzeby oraz możliwości psychofizyczne wymaga objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, nauczyciel powinien niezwłocznie udzielać tej pomocy w trakcie bieżącej pracy z uczniem, wspierając ucznia w nabywaniu i rozwijaniu kompetencji społecznych.

W przypadku, gdy potrzebę objęcia ucznia pomocą stwierdzi pedagog, psycholog lub inny specjalista zatrudniony w szkole, powinien poinformować o tym wychowawcę. Zadaniem wychowawcy klasy jest planowanie i koordynowanie pomoc psychologiczno-pedagogiczną w ramach zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów oraz bieżącej pracy z uczniem. Dyrektor szkoły może wyznaczyć inną osobę do realizowania zadań w tym zakresie.

W razie potrzeby uczeń może być objęty odpowiednimi formami pomocy psychologiczno-pedagogicznej

Pomoc uczniowi może być udzielana m. in. w formie zajęć specjalistycznych rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne przeznaczonych dla uczniów przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym. Jeśli w innej klasie jest choćby jeden uczeń wymagający podobnej pomocy, to można zorganizować zajęcia grupowe, ponieważ przepisy nie wskazują dolnej granicy liczby uczestników zajęć. Nie może ona jednak przekraczać 10 osób.

Jeśli nie ma możliwości utworzenia grupy, to dla ucznia, który popada w konflikty z kolegami, zachowuje się w wobec nich agresywnie powinny być podejmowane działania sprzyjające rozwojowi kompetencji społecznych. Powinny być kształtowane i rozwijane umiejętności komunikacyjne, rozpoznawania emocji i kierowania nimi, budowania dobrych relacji z innymi, przestrzegania ustalonych norm i zasad zachowania, uwzględniania praw innych dzieci, wyrażania ujemnych uczuć bez krzywdzenia innych, rozwiązywania konfliktów i dążenia do opanowania gwałtownych emocji w trudnych dla dziecka sytuacjach a także ograniczania destrukcyjnych czy agresywnych zachowań. Ww. kompetencje może ćwiczyć:

nauczyciel prowadzący grupowe zajęcia w klasie skoncentrowane na emocjonalnym lub społecznym rozwoju uczniów (zgodne z wymaganiami określonymi w podstawie programowej dla tych obszarów),

pedagog w pracy indywidualnej z dzieckiem, który może np. czytać z uczniem książki dla dzieci lub oglądać filmy animowane o charakterze edukacyjnym, w których jest pokazana waga współpracy, empatii, dzielenia się, odpowiedzialności za innych i omawiać je z uczniem lub prowadzić rozmowę z nim zadając różne pytania, na które uczeń powinien sam spróbować znaleźć odpowiedzi, badać plusy i minusy swojego zachowania, zastanawiać się, jak sytuacja wygląda z jego perspektywy, a jak z perspektywy kolegi, któremu dokucza.

Zajęcia opiekuńczo-wychowawcze zorganizowane przez pedagoga nie są formą pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

W razie potrzeby należy współpracować poradnią psychologiczno-pedagogiczną

Przepisy wskazują, aby w przypadku gdy udzielana uczniowi pomoc psychologiczno-pedagogiczna nie przynosi efektów i nie następuje poprawa funkcjonowania ucznia, dyrektor szkoły, za zgodą rodziców ucznia, wystąpił do poradni psychologiczno-pedagogicznej z wnioskiem o przeprowadzenie pogłębionej diagnozy specjalistycznej problemu ucznia w celu wskazania sposobu rozwiązania tego problemu.

Nauczyciele i specjaliści mogą uzyskać wsparcie i pomoc poradni korzystając z udzielanych przez jej pracowników indywidualnych porad i konsultacji, możliwości udziału ich w spotkaniach z nauczycielami i specjalistami pracującymi w szkole lub w zebraniu rady pedagogicznej. Wsparcie dla nauczycieli i specjalistów udzielających pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole powinna zapewnić poradnia. Do jej zadań należy m. in.:

diagnozowanie dzieci i młodzieży, prowadzone w szczególności w celu określenia indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych dzieci i młodzieży, wyjaśnienia mechanizmów ich funkcjonowania w odniesieniu do zgłaszanego problemu oraz wskazania sposobu rozwiązania tego problemu.

realizowanie zadań wspierających wychowawczą i edukacyjną funkcję szkoły poprzez:

rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci,

współpracę w udzielaniu i organizowaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej,

udzielanie nauczycielom lub specjalistom pomocy w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych.

Kto uczestnicy w udzielaniu pomocy dziecku z trudnościami w funkcjonowaniu w szkole?

W udzielaniu pomocy uczniowi powinni uczestniczyć:

nauczyciel klasy, do której uczęszcza uczeń (załącznik nr 2 do rozporządzenia MEN z 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej oraz § 4 ust. 2 i § 20 ust. 3 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

specjaliści wykonujący w szkole zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej (§ 4 ust. 2, § 20, 24 i 27 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

dyrektor szkoły organizujący pomoc (§ 4 ust. 1, § 20 ust. 5 i 6 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r.),

rodzice dziecka, z którymi szkoła powinna współpracować przy organizacji pomocy (§ 4 ust. 3 pkt 1 oraz § 20 ust. 7 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

poradnia psychologiczno-pedagogiczna, z którą szkoła może współpracować w potrzebnym zakresie (§ 4 ust. 3 pkt 2 oraz § 28 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej)

Warunki zapewnienia pomocy dziecku z trudnościami w funkcjonowaniu

Szkoła zapewni uczniowi odpowiednią pomoc, jeśli:

nauczyciele i specjaliści pracujący z dzieckiem odpowiednio wcześnie rozpoznają jego potrzeby oraz przyczyny trudności w funkcjonowaniu, w tym bariery i ograniczenia utrudniających to funkcjonowanie (§ 2, § 20, § 24 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

zaobserwowane zaburzenia zachowania i emocji będą korygowane w trakcie bieżącej pracy z uczniem, bezpośrednio po stwierdzeniu potrzeby objęcia go pomocą (§ 2 ust. 2 pkt 4, § 6 ust. 2, § 20 ust. 3 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

wychowawca klasy lub inna osoba wyznaczona przez dyrektora (np. pedagog) będzie planować i koordynować pomoc w ramach zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów oraz bieżącej pracy z uczniem (§ 20 ust. 4 i ust. 13 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

zorganizowane zostaną zajęcia odpowiednie do potrzeb ucznia prowadzone przez osoby posiadające kwalifikacje odpowiednie do rodzaju zajęć, w razie konieczności objęcia go pomocą w formie zajęć specjalistycznych (§ 6 ust. 2 pkt 5, § 17 i 20 ust. 5 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

nauczyciele i specjaliści udzielający pomocy w określonej formie oceniać będą efektywność udzielonej pomocy i formułować wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia (§ 20 ust. 9 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

wychowawca klasy i specjaliści podejmą współpracę z rodzicami w sprawie udzielania pomocy dziecku w szkole oraz udzielana im pomocy w rozwiązywaniu problemów i rozwijaniu kompetencji wychowawczych (§ 2 ust. 3, § 3, § 4 ust. 3, § 20 ust. 7, § 23 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

wychowawca klasy i specjaliści współpracować będą z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym, w szczególności w zakresie oceny funkcjonowania ucznia, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających jego funkcjonowanie, efektów działań podejmowanych w szkole oraz planowania dalszych działań (§ 20 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej),

w razie potrzeby, w sytuacji, gdy pomimo udzielanej pomocy nie następuje poprawa funkcjonowania ucznia, nawiązana zostanie współpraca z poradnią w celu przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia (§ 20 ust. 11 rozporządzenia MEN z 9 sierpnia 2017 r. oraz § 3 rozporządzenia MEN z 1 lutego 2013 r.).

Dla uczniów uczęszczających do szkół publicznych powinna być organizowana pomoc psychologiczno-pedagogiczna na zasadach określonych w rozporządzeniu MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Zgodnie z jego przepisami pomoc ta polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu jego indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w szkole.

Przyczyny trudności w funkcjonowaniu dziecka

Prowadzenie rozpoznania potrzeb i możliwości psychofizycznych uczniów ma m. in. na celu rozpoznawanie przyczyn trudności w funkcjonowaniu uczniów w szkole, w tym barier i ograniczeń utrudniających to funkcjonowanie.

Przyczyny różnic w funkcjonowaniu uczniów mogą być związane z dzieckiem, z jego sytuacją rodzinną a także ze środowiskiem szkolnym. Należy uwzględnić nie tylko czynniki osobowe (np. cechy temperamentu, uzdolnienia i zainteresowania ucznia), ale także uwarunkowania środowiska, w którym dziecko funkcjonuje, w szczególności sytuację rodzinną dziecka.

Pomoc psychologiczno-pedagogicznej powinna być organizowana i udzielana tylko we współpracy z rodzicami uczniów.

Do obowiązku szkoły należy informowanie rodziców o:

potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną,

ustalonych dla ucznia formach, okresie oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane (pisemna informacja dyrektora szkoły),

formach pomocy, która może być udzielona rodzicom (porady, konsultacje, warsztaty i szkolenia).

Rodzice ucznia powinni zostać jak najszybciej poinformowani o potrzebie objęcia syna pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole oraz o potrzebie kontrolowania jego zachowania i sposobu spędzania czasu wolnego w domu. Wychowawca klasy i specjaliści powinni udzielić jej w tym zakresie odpowiedniego wsparcia.

Złe zachowanie ucznia w szkole może być konsekwencją podejścia rodziców do dziecka, obojętności wobec tego, czym zajmuje się w domu. Warunkiem skuteczności pomocy udzielanej uczniowi w szkole jest współpraca z rodzicami i kontynuowanie w domu pracy rozpoczętej w szkole.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 r., poz. 1591 ze zm.).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 199 ze zm.).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 356 ze zm.).

Beata Zielińska-Rocha

Psycholog i terapeutka, współprowadzi poradnię Psychoterapia W relacji

Temat konfliktów w życiu dziecka pojawiał się już w cyklu Szkoła dla rodziców. Pisaliśmy między innymi o roli rozwiązywania konfliktów w wychowaniu, związanych z nimi zagrożeniach i szansach, a także o konfliktach pomiędzy dzieckiem a nauczycielem. Tym razem skupimy się na sytuacjach konfliktowych pojawiających się pomiędzy uczniami w środowisku szkolnym i roli rodziców w zapobieganiu oraz radzeniu sobie z tego typu sytuacjami. Warto zachęcić rodziców, aby przyjrzeli się uważnie, w jaki sposób reagują na konfliktowe sytuacje między dziećmi, dziećmi a nimi oraz między sobą. Co mogą i powinni zrobić rodzice, kiedy dziecko jest wyśmiewane, obrażane, wykluczane z grupy, popychane czy bite? Jak pomóc dziecku radzić sobie w trudnych dla niego sytuacjach z rówieśnikami?

Źródła i rodzaje konfliktów między uczniami

Konflikty między dziećmi w szkole są powszechne i właściwie nieuniknione. Dane, które można znaleźć w różnych źródłach, wskazują na to, że ogromna większość dzieci od czasu do czasu znajduje się w konfliktowej sytuacji z rówieśnikiem. Sytuacje te mogą przybierać różne formy − od niegroźnych, krótkotrwałych sporów po niebezpieczne sytuacje związane z użyciem przemocy wobec dziecka, czasem powtarzającej się wielokrotnie, niszcząco wpływającej na rozwój dziecka. Naturalnie istniejące w szkole różnice pomiędzy uczniami, na przykład w osobowości, poziomie wiedzy, inteligencji, umiejętnościach społecznych, statusie materialnym, poglądach, systemie wartości, są pożywką dla pojawiania się mniej lub bardziej zaostrzonych sporów.

Konflikty między dziećmi to często pokaz siły czy chęci zdobycia uznania kolegów. Czasem mogą być związane z rywalizacją o stopnie, w innych przypadkach z układami koleżeńskimi, zazdrością o popularność innej osoby lub rywalizacją o chłopaka lub dziewczynę.

Niektóre konflikty między uczniami mogą być w niezamierzony sposób wywoływane również przez nauczyciela. Sposób, w jaki traktuje on poszczególnych uczniów, może się przekładać na traktowanie przez kolegów i koleżanki. Niesprawiedliwe w przekonaniu ucznia potraktowanie przez nauczyciela może wzbudzić niechęć do tego, który został oceniony inaczej, łagodniej. Szczególnie dziecko wyróżniane przez nauczyciela może stać się obiektem ataków ze strony klasy.

Klasa szkolna to grupa społeczna i jako taka bywa terenem współpracy i/lub rywalizacji. Poszczególni członkowie klasy szkolnej pełnią różnorodne role. Niektórzy są liderami, innym zaś przypada rola kozła ofiarnego, na którym skupiają się negatywne emocje i zachowania pozostałych uczniów. Konflikty mogą przybierać formę sporu pomiędzy dwoma uczniami, pomiędzy jednostką a grupą lub nawet całą klasą czy dwoma rywalizującymi ze sobą grupami.

Skutki konfliktów

Skutki szkolnych konfliktów mogą przybierać różne formy w zależności od rodzaju, częstotliwości i nasilenia konfliktowej sytuacji. Reakcja dziecka jest również uzależniona od jego osobowości, umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz subiektywnie postrzeganego wsparcia uzyskiwanego od innych rówieśników i dorosłych (nauczycieli, rodziców).

Możliwe skutki nierozwiązanych konfliktów to:

• obniżone poczucie własnej wartości,
• pogarszanie się wyników w nauce,
• niechęć do chodzenia do szkoły,
• izolowanie się od rówieśników,
• lęk szkolny,
• depresja,
• dolegliwości somatyczne (bóle głowy, bóle brzucha, problemy ze spaniem),
• próby samobójcze.

Przygotowanie dziecka do radzenia sobie w trudnych sytuacjach

Rodzice mają bardzo ograniczony wpływ na to, czy dziecko znajdzie się w sytuacji konfliktu z rówieśnikiem. Mogą jednak przygotować je na takie sytuacje i pomóc mu lepiej, skuteczniej sobie radzić. Zadaniami rodziców są przede wszystkim:

• budowanie poczucia własnej wartości dziecka,
• kształtowanie umiejętności rozpoznawania emocji i mówienia o nich,
• wyposażanie dziecka w umiejętności wyrażania własnego zdania i
• asertywnej obrony swoich poglądów,
• uczenie reagowania na krytykę,
• budowanie umiejętności odmawiania,
• rozmawianie z dzieckiem o jego prawach w kontaktach społecznych.

(O tych obszarach pisaliśmy w poprzednich artykułach cyklu Szkoła dla rodziców).

Na temat trudnych sytuacji i sposobów ich rozwiązywania warto rozmawiać z dzieckiem przy każdej okazji. Sposobnością do takich rozmów może być wspólna lektura, oglądanie filmu czy analiza konfliktów pojawiających się między rodzeństwem. Dziecko powinno wiedzieć, jak może się bronić, gdy jest atakowane, do kogo może zwrócić się po pomoc, jeśli samo nie jest w stanie poradzić sobie w trudnej sytuacji. Również rodzice sami powinni wzmacniać swoje umiejętności rozwiązywania konfliktów zgodnie z zasadą wygrana – wygrana, umiejętności wypracowywania kompromisu i modelować odpowiednie zachowania. Dziecko obserwuje, jak w trudnych sytuacjach zachowują się ważne dla niego osoby i naśladuje ich zachowania.

Podobnie jak w wielu innych sytuacjach w życiu dziecka, tak i w tej powinno ono wiedzieć, że może z rodzicami rozmawiać o tym, co się dzieje, że zostanie wysłuchane, otrzyma wsparcie, nie spotka się z dodatkowymi kpinami czy negatywną oceną. Pamiętajmy, że jako rodzice możemy w razie potrzeby reagować na pojawienie się konfliktów w życiu dziecka tylko wtedy, kiedy o nich wiemy. Niestety, wiele konfliktów pozostaje niejawnych. Mogą one destrukcyjnie wpływać na dzieci, a rodzice nic nie mogą zrobić, ponieważ nie mają świadomości istnienia problemu.

Najczęstsze błędy popełniane przez rodziców

Kiedy dziecko mówi rodzicom, że stało się coś, co je w jakiś sposób dotknęło, zraniło, niepożądane reakcje rodzica to między innymi:

• zignorowanie dziecka, brak jakiejkolwiek reakcji;
• zlekceważenie problemu, powiedzenie: Nic takiego się nie stało lub Nie przesadzaj albo Z pewnością nie jest aż tak źle;
• oferowanie rad przed przyjrzeniem się sytuacji i zrozumieniem, co dokładnie się stało;
• zakładanie z góry, że dziecko jest ofiarą, a druga strona konfliktu agresorem;
• zakładanie przed przyjrzeniem się sytuacji, że dziecko aktywnie przyczyniło się do powstania konfliktu, mówienie: Pewnie go sprowokowałeś lub Sama też nie jesteś święta. Nie dalej jak w zeszłym tygodniu to ja musiałam wysłuchiwać od nauczycielki, że wyśmiewasz się z koleżanki;
• negatywne ocenianie dziecka, komentarze typu: Czemu mi o tym mówisz? Sam powinieneś sobie poradzić lub Ale z ciebie ofiara losu. Wiecznie dajesz sobą pomiatać, albo Powinieneś sobie z tym poradzić. Nie zachowuj się jak mięczak;
• zachęcanie do agresji: Jak cię bije, to mu oddaj lub Przyłóż jej, to popamięta albo Na drugi raz odpowiedz jej tak, aż jej w pięty pójdzie;
• rozwiązywanie problemu za plecami dziecka, bez jego udziału.

Co rodzice powinni zrobić, jeśli doszło do konfliktu?

Interwencja rodziców w sytuacji konfliktu między dzieckiem a rówieśnikami zależy od:

• wieku dziecka − im młodsze dziecko, tym większa pomoc rodziców może okazać się niezbędna − małe dzieci nie potrafią jeszcze kontrolować swoich emocji, znają też mniej strategii radzenia sobie z problemami;
• stopnia nasilenia konfliktu i jego wpływu na dziecko;
• oczekiwań dziecka wobec rodzica.

Warto czasami powstrzymać swoje zapędy i wyłączyć automatycznego pilota, który każe nam wkraczać do akcji, biec do szkoły, dzwonić do rodziców kolegi za każdym razem, gdy naszym zdaniem dziecku dzieje się krzywda. Dziecko będzie stykało się z różnymi problemowymi sytuacjami w relacjach z innymi ludźmi przez całe swoje życie. Nabycie przez nie umiejętności radzenia sobie w tych sytuacjach jest wręcz niezbędne.

Metody działania, gdy dziecko ma konflikt z rówieśnikami w szkole
Niewielki konflikt
W przypadku drobnych sporów i konfliktów warto ograniczyć swoją rolę do wspierania dziecka w domu i uczenia strategii działania. Możesz pomóc dziecku przyjrzeć się zaistniałej sytuacji, jej przyczynom i przebiegowi i wspólnie wypracować pomysły na jej załagodzenie lub rozwiązanie. Ważne jest, aby w miarę możliwości pomysły rozwiązań były dziełem dziecka. Jeśli to Ty coś proponujesz, nie możesz swoich rozwiązań narzucać, a jedynie poddać dziecku pod rozwagę. Aby dziecko mogło zastosować określone rozwiązanie, musi być ono dopasowane do jego możliwości, umiejętności i osobowości. Starsze dzieci często nie oczekują od rodziców pomysłów na rozwiązania. Chcą zostać wysłuchane i uzyskać wsparcie, zrozumienie dla swoich uczuć i trudności.
Strategia radzenia sobie w sytuacji niewielkiego konfliktu z rówieśnikami. Możesz uczyć dziecko jej stosowania!
Krok 1.
Odejście lub zignorowanie
à fizyczne wycofanie się z pola konfliktu, brak kontaktu wzrokowego.
Krok 2.
Zareagowanie
à powiedzenie „przestań” lub „dość” w sposób stanowczy, choć bez agresji,
à próba obrócenia sytuacji w żart,
à zapowiedzenie konsekwencji.
Krok 3.
Szukanie pomocy
à zwrócenia się przez dziecko do strony niezaangażowanej w konflikt (nauczyciela, wychowawcy, psychologa szkolnego).
Poważny konflikt
W przypadku poważnych konfliktów, w których zagrożone jest bezpieczeństwo fizyczne dziecka lub jego dobrostan psychiczny, powinieneś stanowczo reagować, szczególnie wtedy, gdy pojawiają się symptomy wskazujące, że dziecko przeżywa poważne trudności i nie radzi sobie z nimi. Oprócz pomagania dziecku w domu możesz:
skontaktować się z rodzicami drugiej strony konfliktu i wspólnie wypracować rozwiązania,
skontaktować się z rodzicami drugiej strony konfliktu i zaaranżować wspólne spotkanie rodziców i dzieci, którego celem będzie rozwiązanie konfliktu,
porozmawiać z nauczycielem/wychowawcą, dowiedzieć się więcej na temat konfliktu, wspólnie podjąć decyzję co do dalszych działań,
poprosić szkołę o mediacje, w których uczestniczyć będą obie strony konfliktu i rodzice.

Kiedy Twoje dziecko jest agresywne wobec rówieśników…

Rodziców powinny zaniepokoić zachowania dziecka świadczące o tym, że stosuje ono agresję werbalną czy fizyczną wobec rówieśników. Na problem agresji wobec rówieśników mogą wskazywać:

• regularne telefony ze szkoły ze skargami na zachowanie dziecka w stosunku do rówieśników,
• częste otrzymywanie przez dziecko negatywnych uwag na temat zachowania,
• wdawanie się w bójki,
• brak tolerancji na odmienność,
• skłonność do negatywnych komentarzy pod adresem innych,
• nadmierna rywalizacja,
• silna potrzeba bycia najlepszym, zwyciężania.

W takiej sytuacji konieczna jest wnikliwa analiza zachowań dziecka pod kątem przyczyn, czasu ich trwania i konsekwencji dla dziecka. W pierwszej kolejności rodzice powinni się przyjrzeć zasadom panującym w domu, stylowi komunikacji i rozwiązywania problemów. Może się okazać, ze konieczne są zmiany.

Zalecane działania dla rodziców, gdy dziecko ma problem z agresją wobec rówieśników

• Zapewnienie dziecku większej ilości czasu spędzanego z rodzicami lub innym stałym opiekunem zamiast, na przykład, wielogodzinnego ślęczenia przed ekranem komputera czy telewizora.
• Ograniczenie kontaktu dziecka z przemocą w telewizji czy grach komputerowych.
• Wprowadzenie jasnych zasad dotyczących zachowania i konsekwencji ich nieprzestrzegania (a także systemu nagród za zachowania zgodne z zasadami – to pomoże je utrwalać).
• Dobra współpraca ze szkołą – wypracowanie planu działania zapobiegania agresywnym zachowaniom i określenie konsekwencji, jakie dziecko będzie ponosić w przypadku agresywnego zachowania (dziecko powinno ponosić konsekwencje swoich czynów).
• Czasami konieczna może okazać się pomoc psychologa w nabywaniu przez dziecko (a czasem również rodziców) nowych, bardziej konstruktywnych sposobów radzenia sobie ze złością czy frustracją oraz budowania pozytywnych relacji z rówieśnikami.

1.Realizacja strategii postępowania z uczniem z trudnościami.

2.Realizacja  zadań w ramach programu wychowawczo- profilaktycznego w roku szkolnym  2018/19:

a/ uroczystości szkolne,

b/ imprezy klasowe

c/ współpraca z rodzicami

d/ realizacja programu profilaktyczno-wychowawczego „Spójrz inaczej” i zadań priorytetowych

3. Pomoc uczniom

4..Efekty pracy wychowawczej w statystyce

5.Bezpieczeństwo w szkole

6.Różne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Ad.1. Realizacja strategii postępowania z uczniem z trudnościami

W II półroczu  roku szkolnego 2018/19 „Strategią postępowania z uczniami z SP w Garbnie  z trudnościami szkolnymi”  objęto :

- 31 uczniów z trudnościami w nauce, w tym w klasach:

I-III – 6 uczniów, w IV-VIII- 16 uczniów ,w  gimnazjum- 9 uczniów;

- 7 uczniów   ze względu na niska frekwencję; w tym w klasach:

I-III- brak ;  IV –VIII  - 7 uczniów  , w gimnazjum- brak  ,

- 1  ucznia   z licznymi spóźnieniami na lekcje .

- 3 uczniów     wykazujących agresję słowną

- 2  uczniów wykazujących  konflikty z rówieśnikami - w tym w klasach I-III sp – brak   ; IV-VIIIsp-2  uczniów ;  w gimnazjum – brak

- 3  uczniów   z problemami emocjonalnymi związanymi z trudną sytuacją w domu

- 3 uczniów z nieodpowiednim  zachowaniem

- 14 uczniów z naganami  wychowawcy.

- 1 ucznia z naganą dyrektora

Wychowawcy na zakończenie semestru sporządzili sprawozdania z realizacji strategii uczniów z  trudnościami.

Na zakończenie II półrocza  roku szkolnego 2018/19 zespół nauczycieli wychowawców przeanalizował osiągnięcia dydaktyczno -  wychowawcze i sporządził listę uczniów do pracy w I półroczu  2019/20.

Zespół proponuje objąć  „Strategią postępowania z uczniami z ZS w Garbnie  z trudnościami szkolnymi”  pod nadzór wychowawcy :

ü  16 / 36 uczniów z trudnościami w nauce, w tym w klasach:

-I-III –5/ 8 uczniów,

- w IV-VIII-11/24

ü  6/13     ze względu na niska frekwencję; w tym w klasach:

- I-III-0/ 1

-  IV -VIII-6/11

ü  1/ 3 ucznia z licznymi spóźnieniami na lekcje

ü  1/ 7  uczniów wykazujących  konflikty z rówieśnikami

- w tym w klasach I-IIIsp –0/ brak

- IV-VIIIsp-1/ 7

ü  3 uczniów wykazujących problemy emocjonalne związane z trudną sytuacją w domu

ü  1 ucznia wykazującego agresję  słowną

ü  7/ 11 uczniów z naganami wychowawcy

Realizacja  zadań w ramach programu wychowawczo- profilaktycznego w roku szkolnym  2018/19:

a/ uroczystości szkolne,

b/ życie klasy

c/ współpraca z rodzicami/ spotkania klasowe

d/ realizacja  programu „Spójrz inaczej” i zadań priorytetowych

e/ inne programy realizowane z uczniami

a/ uroczystości szkolne

w II półroczu odbyło się 15 zaplanowanych w kalendarzu imprez szkolnych.

b/ życie klasy

a/ imprezy klasowe- 51/30:

b/ imprezy plenerowe- ogniska – 2/5

c/wycieczki 22/ 34

d/ udział w spektaklach

- Przedstawienie „ Śnieżka ”- ( uczniowie z klas 0 –I)

- Przedstawienie „ Świat robotów” ( uczniowie starszych klas)

e/ koncerty muzyczne

- „ Muzyka S. Moniuszki

- „ Muzyka A. Osieckiej i S. Krajewskiego”

f/ udział w konkursach

ü  Konkurs Przedmiotowy z j. polskiego na poziomie klasy 8 PINGWIN 2018-    5 m – Aleksandra Bura ; 7m – Patryk Szachniewicz

ü  Konkurs Matematyczny Galileo  -  Aleksandra Bura – tytuł laureata

ü  Konkurs plastyczny „ Zapobiegajmy pożarom” - II m w kat. klasy IV – VI - Antoni Hajduk

ü Konkurs poezji patriotycznej -  I m  - kat. klas 4-6 - Maja Gaszczyńska ,  II miejsce – kat. klas 4- 6Milena Lasek; II m – kat. klas 7-gimnazjum - Julia Pietrzyk;( I półrocze)

ü  Konkurs pieśni  patriotycznej - Im – Paulina Paluch( I półrocze)

ü  Konkurs recytatorski - Im – Zuzanna Baranowska

ü  Zawody Pływackie o Puchar Starosty Kętrzyńskiego Szkół Podstawowych klas 4- 6 ( styl grzbietowy )- Im – Amadeusz Lisiczyński

ü  Zawody Pływackie o Puchar Starosty Kętrzyńskiego Szkół Podstawowych klas 4- 6 ( styl klasyczny) - Im – Amadeusz Lisiczyński

g/ zawodach sportowych

ü  Turniej Proobronny - I m - indywidualnie i puchar w kategorii: strzelanie z broni pneumatycznej - Norbert Ramotowski z klasy 8. ; II m - drużynowo w kategorii strzelanie z broni pneumatycznej; II m - drużynowo w biegu na orientację.; III m drużynowo ogólnie w całym Turnieju. ( I półrocze)

ü  XXXIX Uliczny Bieg Bartów im. Jana Liniewskiego.  I m   w  kategorii  K 2010- 2011 -  Zuzia Baranowska; II m  w kategorii M 2008-2009 -  Kacper Kuś.

ü  Uliczne Biegi Mazurskie - I m – kat 400m – Zuzanna Baranowska; VI m – kat 400m – Malwina Wiśniewska; II m – kat 400m – Cezary Rutkowski; IV m – kat. 500 m – Kacper Kuś; VI m – kat 1200m – Maciej Kościesza

c/ Spotkania z rodzicami/ pedagogizacja rodziców

W większości klas  odbyły się po 2 spotkania ogólne z rodzicami; w klasach 1,2, 6 po 3 spotkania

Frekwencja rodziców na spotkaniach wyniosła w:

- w całej szkole –67,17 / 64,44%

d/ realizacja  programu „Spójrz inaczej” i zadań priorytetowych:

Wszyscy   wychowawcy  systematycznie, ale w różnym stopniu realizowali zadania  wychowawcze w zakresie :

-programu profilaktyczno-wychowawczego „Spójrz inaczej” ( oprócz klas I-III sp)

-zadań priorytetowych dotyczących:

ü  Savoir vivre’u

ü  Praw Człowieka, dziecka

ü  Bezpieczeństwa ( szeroko rozumianego)

ü  Zdrowia

ü  Antydyskryminacji

ü  Uczenia przez całe życie

ü  Jak się uczyć

ü  Udziału w akcjach wolontariackich

Oprócz tego realizowano pogadanki dotyczące:

ü  Wychowania patriotycznego – 18 pogadanek

ü  Wychowania do wartości/ wych. moralne/ estetyczne –36 pogadanek

ü  Wolontariatu – 11pogadanek

e/ Inne programy dla uczniów:

„ Trzymaj formę”

W II półroczu kontynuowano Program „ Trzymaj formę” , którego celem jest programu  edukacja w zakresie trwałego kształtowania prozdrowotnych nawyków wśród młodzieży szkolnej poprzez promocję zasad aktywnego stylu życia i zbilansowanej diety, w oparciu o odpowiedzialność indywidualną i wolny wybór jednostki.
„ Bieg po zdrowie”

Program antytytoniowej edukacji zdrowotnej opracowany w Głównym Inspektoracie Sanitarnym we współpracy z ekspertami był realizowany w kl. IV.

Główne cele programu:

ü  opóźnienie lub zapobiegnięcie inicjacji tytoniowej wśród dzieci i młodzieży,

ü  pokazanie atrakcyjności życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego,

ü  zwiększanie wiedzy i umiejętności uczniów na temat zdrowia w kontekście szkodliwości palenia papierosów.

„ Zachowaj trzeźwy umysł”

Cele główne kampanii  to:

- wzbudzenie wśród uczniów motywacji do działania i osiągania celów,

- edukacja uczniów w obszarze samopoznania w zakresie talentów, zainteresowań, pasji,

- ograniczenie podejmowania przez dzieci i młodzież zachowań ryzykownych

- kształtowanie wśród uczniów oraz ich rodziców umiejętności dostrzegania własnych zalet,

mocnych stron i ograniczeń,

- wspieranie działalności wychowawczej szkół i placówek oświatowych.

Zajęcia realizowano w klasie IV. Prowadził je pedagog szkolny.

Ad.3 Pomoc uczniom/opieka nad uczniami dotycząca:

1. Dożywiania:

Po rozpoznaniu potrzeb uczniów i ich rodzin przez wychowawców , pedagoga, nauczycieli oraz współpracy z MOPS w Korszach - wszyscy uczniowie potrzebujący pomocy zostali objęci pomocą w zakresie dożywiania różnego różnymi formami:

a/ Bezpłatnych obiadów z MOPS  Korsze/ Kętrzyn

Liczba uczniów korzystających z bezpłatnego dożywiania w II półroczu roku szkolnego 2018/19wyniosła-54

b/ płatnychpełnych obiadów- 83/87

• W przedszkolu  –18/27 pełnych  obiadów
• W  SP -  57/53
• W Gimnazjum- 8/ 7

c/ z zup płatnych – 2 osoby

• W przedszkolu  - 1 osoba
• W  SP -  1 osoba

Ponadto z odpłatnego dożywiania korzystało 24 dzieci z grupy przedszkolnej 3-4-5 latków.

d/„Mleka z klasą”

w ramach akcji zorganizowanej przez ARR-81/86-  100%  dzieci  klas I-V   otrzymuje bezpłatnie  mleko.

e/„Owoce w szkole” –w ramach programu rządowego – 81/ 86 - 100%  uczniów klas I – V szkoły podstawowej objętych jest ww. programem

2. Pomocy materialnej

a/  Stypendia socjalne:

W  II półroczu  z pomocy stypendialnej  skorzystało 37/49uczniów w tym:

• 29/ 35  sp – 22,8%
• 8/14 - w  gimnazjum – 36,3%

b/.Wyprawki dla uczniów:

Nie przyznano.

c/ Stypendia Motywacyjne Burmistrza

Stypendium motywacyjne Burmistrza Korsz otrzymało 10 uczniów:

10 uczniów  otrzymało stypendium motywacyjnego Burmistrza Korsz, w tym 1 uczeń  stypendium podwójne.

• Stypendia naukowe – 1 uczennica (  Skrzydel M, ).
• Stypendia artystyczne – 10 uczniów  ( Minksztyn N,  M, Iwańska M, Skrzydel M, Baran D, Małyska J, Hul J, Bura A, Szachniewicz P, Paluch P, Iwańska Z ).

W ubiegłym roku  przyznano stypendium 12  uczniom naszej szkoły

.e/  Zasiłek losowy  dla ucznia- w bieżącym półroczu  i roku szkolnym  nie przyznano

Ad.4 Efekty pracy wychowawczej w statystyce

Sytuacja wychowawcza

Dane statystyczne monitorowane są od kliku lat i  obiektywnie diagnozują sytuację wychowawczą w szkole. Odnoszą się one do takich parametrów jak: frekwencja ,oceny zachowania, uwagi o  nieodpowiednim zachowaniu , nagany  wychowawcy i dyrektora oraz aktywności uczniów w pracach na rzecz szkoły i środowiska.

Dzięki  nim możliwe jest przekrojowe  śledzenie pracy wychowawczej.

Analiza danych w odniesieniu do   roku szkolnego 2017/18:

1. I. Dotyczących frekwencji

1. wzrost  frekwencji  w odniesieniu do  II półrocza roku szkolnego 2017/18  o 1,91% oraz całego roku szkolnego o 1,27%;

2. wzrost  liczby uczniów ze 100% frekwencją  w porównaniu do II półrocza roku 17/18 ( liczbowo o 1 uczniów więcej ), ale spadek w odniesieniu do całego roku szkolnego ( mniej o 3 uczniów)

3.  znaczny  spadek  ogólnej liczby   spóźnień w porównaniu z rokiem poprzednim zarówno w odniesieniu do II półrocza, jak i całego roku ( liczbowo : II półrocze – 19; cały rok – 61)

4. wzrost  liczby spóźnień usprawiedliwionych  w odniesieniu do II półrocza ( liczbowo o 13), ale spadek w odniesieniu do całego roku ( liczbowo o 27)

5. spadek  liczby spóźnień nieusprawiedliwionych w II półroczu i w odniesieniu do całego roku ( liczbowo : II półrocze -32; cały rok – 34)

6.  niewielki  wzrost  liczby   uczniów bez spóźnień – liczbowo o 1 ucznia

Symptomy pozytywne:

ü  wzrost    frekwencji  w odniesieniu do   II półrocza i roku szkolnego 2017/18,

ü  wzrost    liczby uczniów ze 100% frekwencją  w porównaniu do II półrocza roku 17/18 ( liczbowo o 1 uczniów więcej),

ü  znaczny  spadek  ogólnej liczby   spóźnień w porównaniu z rokiem poprzednim zarówno w odniesieniu do II półrocza, jak i całego roku,

ü  wzrost  liczby spóźnień usprawiedliwionych  w odniesieniu do II półrocza,

ü  spadek  liczby spóźnień nieusprawiedliwionych  w II półroczu i w odniesieniu do całego roku,

ü  niewielki  wzrost  liczby   uczniów bez spóźnień,

Symptomy negatywne:

ü  spadek   liczby uczniów ze 100% frekwencją  w odniesieniu do całego roku szkolnego 2017/18

ü  spadek   liczby spóźnień usprawiedliwionych  w odniesieniu do całego roku szkolnego 2017/18

II                 Zachowania

1.  znaczny spadek    liczby uwag ( liczbowo o 99 )

2.  wzrost  liczby nagan wychowawcy w odniesieniu do roku 2017/18( liczbowo o 19)

3. brak nagan dyrektora

4.Ocen zachowania :

-  wzrost  ocen wzorowych ( o 22)

-  spadek ocen bardzo dobrych  ( o  10)

- spadek  ocen  dobrych  ( o 8 )

- wzrost ocen poprawnych ( o 1)

- wzrost     ocen  nieodpowiednich  ( o 3)

-  brak ocen nagannych

Symptomy pozytywne:

ü  znaczny spadek     liczby uwag 

ü  brak nagan dyrektora

ü  wzrost  ocen wzorowych

ü  wzrost ocen poprawnych

ü  brak ocen nagannych

Negatywne:

ü  wzrost  liczby    nagan wychowawcy

ü  spadek ocen bardzo dobrych

ü  spadek    ocen  dobrych

ü  wzrost     ocen  nieodpowiednich

III   Pracy uczniów na rzecz szkoły i środowiska

ü  Spadek  udokumentowanych działań uczniów na rzecz szkoły i środowiska.

ü  Spadek     liczby uczniów, którym wystawiono punkty.

ü  Niższa   liczba punktów  przeliczonych na jednego  ucznia.

Wniosek:

ü  W wielu obszarach pracy wychowawczej zauważa się wzrost parametrów. Wzrosła frekwencja na zajęciach, liczba uczniów bez spóźnień, zmniejszyła się ogólna liczba spóźnień uczniów na lekcje. Uczniowie otrzymali znacznie mniej uwag o nieodpowiednim zachowaniu. W II półroczu zwiększyła się liczba uczniów ze 100% frekwencją. Wystawiono znacznie więcej ocen wzorowych z zachowania.

ü  Spadkowi uległy parametry związane z pracą uczniów na rzecz szkoły i środowiska; naganami wychowawcy klasy oraz ocenami nieodpowiednimi z zachowania.

Ad 5.

Bezpieczeństwo w szkole

a/ bezpieczeństwo w szkole

W czerwcu 2019r.  r przeprowadzono ankietę „ Bezpieczeństwo uczniów SP w Garbnie”

Analiza danych uzyskanych w ankiecie: Poczucie bezpieczeństwa uczniów klas 4-8 w roku szkolnym 2018/19 jest równie wysokie jak w roku ubiegłym . Mieści się w przedziale od 68 – 97 %. Stwierdzenie to wysuwa się na podstawie analizy odpowiedzi uczniów „ zdecydowanie tak” i „ raczej tak”

Z analizy odpowiedzi uczniów : „ zdecydowanie tak” i „ raczej tak” utworzono listę miejsc i sytuacji  w szkole w odniesieniu do bezpieczeństwa, szeregując je najbardziej bezpiecznych do mniej bezpiecznych.I tak :

1. Klasa – 97,5 %
2. Autokar – 92,6 %;

Przy odjazdach ze szkoły – 92,6%

1. Stołówka – 92,4%
2. Przebieralnie w-f – 89,8%
3. Szatnia – 87,3%
4. Przerwy – 84,8%
5. Boisko – 79,7%
6. Korytarz – 68,3%

Łazienki – 68,3%

Również z analizy ankiet skierowanych do uczniów klas 1-3 wynika, że miejscem, w którym przebywają oni najchętniej jest klasa – korytarz 62,5 % badanych. Co czwarty  uczeń chętnie przebywa na boisku – 25%. Najniższe wskaźniki uzyskała łazienka – 0 wskazań  i klasa  – 15,6%.

Taki rozkład odpowiedzi w przypadku młodszych dzieci jest podyktowany z pewnością naturalną potrzebą ruchu. Uczniowie na korytarzu mają więcej swobody i przestrzeni, urządzają swoje zabawy, spotykają się z kolegami z innych klas.Najmłodsi uczniowie nie czują się bezpiecznie na schodach – 68,7%. Co piąty  badany wskazuje  łazienka – 21,8%. Uczniów pytano także o to, czy w szkole spotykają ich różnego rodzaju nieprzyjemności t.j: popychanie ,przezywanie ,wyśmiewanie/ obrażanie/robienie głupich kawałów, rozpowszechnianie plotek, bicie/kopanie ,grożenie /zastraszanie , wykluczenie z grupy, celowe niszczenie własności, okradzenie ,wymuszanie pieniędzy.

Analizując odpowiedzi uczniów „ ani razu”,  doświadczanie w/w nieprzyjemności przedstawia się następująco:

1. Okradzenie – 97,5%
2. Wymuszanie pieniędzy – 94,9%
3. Grożenie / zastraszenie – 84,8%
4. Celowe niszczenie własności – 83,5%
5. Bicie/kopanie – 81%
6. Wykluczenie z grupy 69,6%

Rozpowszechnianie plotek – 69,6%

1. Popychanie – 64,5%
2. Wyśmiewanie – 59,5 %
3. Przezywanie – 54,4%

Lista nieprzyjemności, których nasi uczniowie w minionym roku doświadczali najczęściej ( od 2 - 4 i więcej razy) jest następująca:

1. Przezywanie – 37,9%
2. Wyśmiewanie – 25,3%
3. Rozpowszechnianie plotek – 25,3%
4. Popychanie – 20,2%
5. Wykluczenie z grupy – 18,9%

Jako sprawców w/w nieprzyjemności uczniowie wymieniają najczęściej kolegów ze swojej klasy. Na drugim miejscu lokują się uczniowie innych klas.  Sporadycznie wskazywani są nauczyciele i personel szkoły.

Uczniów klas młodszych pytano o sytuacje, które budzą w nich lęk. Najwięcej wskazań ( 23 ) uzyskały „ bójki”. Reakcją uczniów na te sytuacje jest najczęściej  płacz 13 wskazań i ucieczka – 12 wskazań. Uczniowie klas 1-3  o przykrych zdarzeniach najczęściej mówią swojej pani.W ankiecie zapytano także uczniów klas młodszych o to, jak najczęściej czują się w szkole. 84,4% badanych wskazuje na radosną „ minkę” a pozostali na „ zwyczajną minkę”. Nikt z badanych nie wskazał „ smutnej minki”.

Wnioski:

1. W Szkole Podstawowej im. Zasłużonych dla Warmii i Mazur  w Garbnie sytuacja związana z poczuciem bezpieczeństwa jest stabilna. Wskaźniki procentowe wysokie. Mieszczą się w przedziale 68 – 97% .
2. Wysoki odsetek badanych  twierdzi, ze nie spotkała ich na terenie szkoły żadnego typu nieprzyjemność Wskaźniki procentowe dla odpowiedzi „ ani razu” w przypadku 7 różnych rodzajów nieprzyjemności mieszczą się w przedziale  69,6– 97,5%.
3. Nieprzyjemności, które przytrafiają się naszym uczniom  ze strony innych to przezywanie, wyśmiewanie, popychanie, rozpowszechnianie plotek i wykluczenie z grupy.
4. Najczęstszymi sprawcami nieprzyjemności są koledzy z klasy.

b/ Wypadki w szkole:

W II półroczu odnotowano 1 wypadek ucznia. Miejsce wypadku to korytarz szkolny. Uczeń doznał urazu zwichnięcia kciuka.

c/ Realizacja dyżurów

W  II półroczu  roku szkolnego  2018/19 wicedyrektor dokonał kontroli  :

ü   80 dyżurów   planowych   ( zgodnie z grafikiem)  -   1 obserwowany   dyżur w ciągu miesiąca u każdego nauczyciela

ü  10 pełnionych  z wyznaczenia za nieobecnych nauczycieli .

Podczas  kontroli zwracano uwagę na

-  obecność nauczyciela na dyżurze,

-   jakość prowadzonego dyżuru.

Wnioski:

- Do pełnienia dyżurów zobowiązanych było 16 nauczycieli.

- Podczas kontroli nie  zanotowano   nieobecności na dyżurze.

- Nauczyciele prawidłowo pełnią dyżury w sposób prawidłowy:  „ chodzą po korytarzu” , obserwują zachowania uczniów na korytarzu, zaglądają do łazienek, reagują na przejawy niewłaściwego zachowania uczniów.

- Dyżurujący pamiętali o zaleceniach wydanych po I półroczu. Zaglądali do łazienek, szczególnie chłopców; dbali o to, aby w łazienkach nie gromadziła się zbyt duża liczba uczniów; w razie potrzeby odpowiednio reagowali.

Ad. 6

W Szkole Podstawowej w Garbnie pomoc psychologiczno – pedagogiczna dla uczniów udzielana jest w trakcie bieżącej pracy z uczniem oraz przez zintegrowane działania nauczycieli i specjalistów w formie :

1. zajęć specjalistycznych :

• korekcyjno – kompensacyjnych;
• logopedycznych;
• rozwijających kompetencje emocjonalno – społeczne;
• zajęć korygujących wady postawy;
• zajęć rewalidacyjnych w postaci rehabilitacji ruchowej w wymiarze 2 godzin tygodniowo;

1. zajęć dydaktyczno – wyrównawczych;

Dane statystyczne dotyczące uczniów objętych formami zajęć w ramach pomocy psychologiczno – pedagogicznej za II półrocze roku szkolnego 2018/2019 :

1. W Szkole Podstawowej w Garbnie liczba uczniów objęta różnymi formami pomocy psychologiczno – pedagogicznej wynosi – 60 uczniow ( przedszkole oddział ‘’0”, szkoła podstawowa, gimnazjum kl. 3).

Stanowi to 58,8 % wszystkich uczniów Szkoły Podstawowej w Garbnie.

1. W przedszkolu pomocą psychologiczno – pedagogiczną objętych jest 2 uczniów, co stanowi 11,4% wszystkich uczniów klasy ‘’ 0 ‘’.

Formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej udzielane uczniom w przedszkolu:

• Zajęcia korekcyjno- -kompensacyjne – 2 osoby;
• Terapia logopedyczna – 2 osoby;
• Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno – społeczne – 1 osoba;

W przedszkolu : 1 osoba  korzysta z 2 form pomocy psychologiczno – pedagogicznej , 1 osoba korzysta z 3 form pomocy psychologiczno – pedagogicznej;

1. W szkole podstawowej pomocą psychologiczno – pedagogiczną objętych jest 48 uczniów, co stanowi 32,2 % wszystkich uczniów szkoły podstawowej. Wśród tych uczniów 3 osoby posiadają orzeczenie o niepełnosprawności, co stanowi 9,3 % wszystkich uczniów objętych pomocą psychologiczno – pedagogiczną w szkole podstawowej.

Formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej udzielane uczniom w szkole podstawowej:

• Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne – 44 osoby;
• Zajęcia wyrównawcze z języka polskiego – 43 osoby;
• Zajęcia wyrównawcze z matematyki – 44 osoby;
• Terapia logopedyczna- 19 osób;
• Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno – społeczne – 11 osób;
• Gimnastyka korekcyjna – 5 osób;
• Zajecia z oligofrenopedagogiem – 3 osoby;
• Rewalidacja – 1 osoba;

W szkole podstawowej: 27 osób korzysta z jednej formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej, co stanowi 33% wszystkich uczniów objętych pomocą, 37 osób korzysta z 2 lub 3 form pomocy, co stanowi 44 % wszystkich uczniów objętych pomocą . Z 4 i więcej form udzielanej pomocy korzysta 18 osób, co stanowi 23% osób korzystających z w/w form pomocy psychologiczno – pedagogicznej.

1. W  3 klasie gimnazjum, pomocą psychologiczno – pedagogiczną objęte są 12 osób, co stanowi 54,5% wszystkich uczniów gimnazjum.

Formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej udzielane uczniom gimnazjum:

• Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne – 10 osób;
• Zajęcia wyrównawcze z języka polskiego – 8 osób;
• Zajęcia wyrównawcze z matematyki – 9 osób;
• Terapia logopedyczna – 0;
• Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno – społeczne – 1 osoba;

W gimnazjum : 3 osoby korzystają z 1 formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej,co stanowi 25% uczniów objętych pomocą psychologiczno – pedagogiczną,   8 osób korzysta z 2 lub 3 form pomocy, co stanowi 66,6% uczniów objętych pomocą. 1 osoba korzysta z 4 i więcej form pomocy, co stanowi 8,33% wszystkich uczniów objętych pomocą psychologiczno – pedagogiczną w gimnazjum.

Nie możemy i nie powinniśmy izolować dzieci od Internetu, ale powinnością każdego rodzica jest kontrolowanie miejsc, do których zaglądają jego pociechy. Można długo wymieniać rodzaje szkodliwych treści dostępnych w internecie: strony eksponujące przemoc i erotykę, strony pornograficzne, wulgarne przekazy, rasizm i ksenofobia, oddziaływanie sekt, rożne formy psychomanipulacji, używki i hazard. Taka już jest specyfika internetu, że łączy w sobie kopalnię wiedzy i wielki śmietnik. Przed wszystkimi tymi szkodliwymi treściami chronimy dzieci w realnym świecie. Tymczasem zapominamy jednak, że dzieci mogą bez trudu trafić na nie w świecie wirtualnym.

Najważniejsze jest, aby zdać sobie sprawę z metod i technik stosowanych nie raz w Internecie. Bywa że i dorosły człowiek może się w tym po prostu pogubić, a co dopiero dziecko, które wchodząc w wirtualna rzeczywistość często narażone jest na psychomanipulacje, mechanizmy, pod wpływem których trudno będzie się mu oprzeć przed obejrzeniem takiej czy innej strony, rozmowie z kimś obcym- dla dziecka spragnionego poznawania świata to bardzo fascynujące…

Najskuteczniejszym sposobem kontrolowania tego, co pociecha robi w sieci, jest towarzyszenie jej w zabawie przy komputerze. Nie możemy jednak być przy dziecku zawsze i w każdej sytuacji ani sprawdzać go na każdym kroku, gdy wkroczy w wiek nastoletni. Wówczas z pomocą przychodzą rozwiązania technologiczne, opracowane przed laty oraz rozwijane do dziś.

Program do kontroli rodzicielskiej daje możliwość kontrolowania dzieci przy komputerze przez rodziców i opiekunów. Oprogramowanie kontroli rodzicielskiej pozwala blokować dostęp do stron pornograficznych oraz innych niestosownych materiałów. Rodzice mogą również ograniczyć korzystanie z danych programów, jak i ustawić limity czasowe, w których dzieci mogą logować się do komputera.

Popularne programy do kontroli rodzicielskiej

Najczęściej pobierane narzędzia pozwalające kontrolować poczynania dziecka to Beniamin, Visual Porn Blocker Free i Opiekun Dziecka w Internecie.

Założenie blokady rodzicielskiej w telefonie jest bardzo rozsądnym posunięciem. Dzięki niej nasze dziecko nie będzie w stanie np. przypadkowo lub nieświadomie skasować cennych plików czy aplikacji. Uniemożliwi również zainstalowanie niepożądanych przez nas programów na telefonie oraz – a może przede wszystkim – zablokuje strony internetowe o treściach nieprzeznaczonych dla najmłodszych. Pokażemy, jak szybko i skutecznie wprowadzić kontrolę rodzicielską w telefonach z Androidem.

Istnieje kilka opcji, aby taką kontrolę rodzicielską założyć w naszym smartfonie. Jeśli posiadamy czystego Androida wystarczy wejść w zakładkę „ustawienia”, wybrać pole „użytkownicy” i wybrać opcję dodania nowego użytkownika. W tym momencie wybieramy „profil z ograniczonym dostępem” i konfigurujemy zabezpieczenie (np. wzór lub kod). Po kliknięciu w nowy profil możemy nadać mu dowolną nazwę. Z listy programów możemy wybrać te, z których nasze dziecko będzie mogło korzystać oraz wyłączyć te do których nie chcemy aby miało dostęp. Możemy przykładowo nie zaznaczać przeglądarek internetowych, wtedy dziecko nie będzie korzystało z Internetu w naszym smartfonie. Wybór profilu jest możliwy z poziomu odblokowywania telefonu.

Jeżeli umożliwiliśmy dziecku korzystanie z androidowego sklepu, warto również tutaj skonfigurować kontrolę rodzicielską. W tym celu wchodzimy na googlowski Sklep Play, wchodzimy w „menu” i „ustawienia”. W tym miejscu mamy możliwość wybrania opcji „kontrola rodzicielska” – włączamy ją. Ustalamy kod PIN w celu ochrony przed wyłączeniem ustawień przez dziecko. Następnie wchodzimy w „aplikacje” i mamy możliwość ustawienia kategorii wiekowych przypisanych do aplikacji (tzw. PEGI) odpowiednich dla naszego dziecka. Wtedy wyświetlane gry i programy będą odpowiednio dopasowane do jego wieku.

Niestety nie każdy z nasz posiada czystego Androida na swoim telefonie. Jak wtedy włączyć kontrole rodzicielską? Część producentów, pomimo znacznych zmian, umożliwia tworzenie osobnych profili na telefonie – w tym o ograniczonym dostępie. Generalnie sposób konfiguracji powinien być podobny jak w przypadku czystego Androida. Postępujemy wtedy analogicznie do wskazówek opisanych powyżej.

Jednak niektórzy producenci, usuwają tą możliwość ze swoich nakładek. Co wtedy? Alternatywą dla systemowych rozwiązań kontroli rodzicielskiej są programy zewnętrzne ze sklepu Google, które działają na podobnej zasadzie, a czasem bywają skuteczniejsze. Generalna zasada działania większości tych programów opiera się na możliwości wybrania aplikacji z których dziecko może korzystać, a z których nie. Niektóre programy oferują dodatkowe opcje, np. umożliwiają wybór ilości czas dostępu do danej aplikacji. Jest to bardzo przydatne narzędzie w sytuacji gdy uważamy, że nasze dziecko zbyt długo korzysta z danej aplikacji lub za dużo spędza czasu na swojej ulubionej grze mobilnej. W niektórych przypadkach mamy dostęp do raportów z aplikacji – możemy między innymi sprawdzić jakie strony internetowe odwiedzało nasze dziecko. Niektóre z aplikacji pozwalają na zdalne zarządzanie smartfonem, po uprzednim zalogowaniu się na wcześniej założone konto. Niektóre zaś, dzięki funkcji geolokalizacji umożliwiają zlokalizowanie naszego urządzenia.

Opcji ochrony naszego dziecka przed niechcianymi treściami i zbyt długim czasem spędzonym przed ekranem telefonu jest wiele. Możliwości kontroli rodzicielskiej wbudowane w samego androida niewątpliwie wpływają pozytywnie na bezpieczeństwo najmłodszych. Zawsze można wspomóc się zewnętrznymi aplikacjami, które niejednokrotnie są mocno rozbudowane i maja sporo dodatkowych i przydatnych funkcji. Pamiętajmy jednak, że sama programowa ochrona to nie wszystko. Ważne jest aby mieć świadomość czyhających zagrożeń.